«میرشمس‌الدین ادیب سلطانی» پزشک، فیلسوف، زبان‌شناس، نقاش، ریاضیدان، نویسنده و مترجم متون مهم ادبی و فلسفی و از سرآمدان کشور بعد از مدتی بیماری امروز ( پنجشنبه ۲۰ مهر) در سن ۹۲ سالگی درگذشت.
دکتر میرشمس‌الدین ادیب سلطانی که از اواسط هفته گذشته (۱۷ مهر) در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان ایرانمهر تهران بستری شده بود، امروز و بعد از عمری تلاش برای اعتلای فرهنگ و دانش، درگذشت.
این پزشک و فیلسوف به زبان‌های انگلیسی، آلمانی، فرانسه، یونانی باستان، عربی، ایتالیایی، روسی، عبری، ارمنی، لاتین، پهلوی، اوستایی و زبان‌های پارسی میانه و باستان مسلط بود و آثار ترجمه شده را مستقیما از زبان مبدا به زبان فارسی برگردانده بود.
دکتر ادیب سلطانی تالیفات متعددی به زبان فارسی و انگلیسی دارد و آثار وی مشهور به استفاده گسترده از واژگان فارسی و بهره جستن از پارسی باستان، پارسی اوستایی و پارسی میانه است.
از مهم‌ترین آثار ترجمه شده توسط این استاد زبانشناسی می‌توان به سنجش خرد ناب امانوئل کانت، منطق ارسطو، جستارهای فلسفی برتراند راسل، سوگنمایش هملت شاهپور دانمارک اثر ویلیام شکسپیر و همچنین رساله منطقی- فلسفی ویتگنشتاین اشاره کرد.
وی که متولد اردیبهشت ۱۳۱۰ در تهران بود، زبان فرانسه را در کودکی، با کتاب دست‌دوّمی به نام فرانسه بدون معلم آموخت و زبان انگلیسی را از رادیو بی‌بی‌سی فرا گرفت. وی در سال ۱۳۲۲ به دبیرستان رفت، او پس از اتمام ۶ سال متوسطه، در سال ۱۳۲۸ وارد دانشکده طب دانشگاه تهران شد و دکترای پزشکی خود را از دانشکده پزشکی دانشگاه تهران دریافت کرد.
دکتر ادیب سلطانی برای ادامه تحصیل در زمینه روان‌پزشکیِ بالینی و تحقیقات بیوشیمی به شهر وین رفت و بعد از گذران چند دوره تحصیلی، دستیار پروفسور هافمن یکی از سرشناس‌ترین روان‌پزشکان آن زمان شد. وی در سال ۱۳۴۰، برای دیدار خانواده به ایران بازگشت و پس از آن دیگر به دانشگاه وین نرفت؛ بنابراین تحصیلات روانپزشکی را نیمه‌کاره رها کرد.
به اعتقاد ادیب سلطانی برای برزیستن زبان پارسی در جهان دانش و فناوری، چاره‌ای جز بهره‌بردن از همه توان زبان فارسی و هم خانواده‌هایش (مانند اوستایی) و نیاکانش(پارسی باستان و پارسی میانه) نیست.